تکامل کفش فوتبال

تکامل کفش فوتبال:

همان طور که اين بازی توسعه يافت کفش فوتبال جز لاينفکی از اين ورزش شد. عکس های امروزی از تيم های تازه کار دسته ای درهم و برهم از کفش های کار زمخت را نشان می دهد. هر چند در دهه های اخير ظاهرا اين تيم ها هم کفش های يکسان می پوشند. تعجبی نيست که هيچ قانون و مقرراتی در مورد کفش ها وجود نداشت غير از اينکه نبايد کفشی بپوشند که برای حريفشان خطر داشته با شد.

قانون 13 #: هيچ بازيکنی مجاز به استفاده از ناخن های محافظ- صفحات آهنی يا به کار بردن گوتا پرکا(نوعی صمغ) در کفش يا پاشنه آن نيست.

روزنامه ها گزارش می دهند که بازی ها در زمستان 71/1870 در شرايط سخت جوی انجام شد. باران شديد همراه با وزش باد و يخبندان وبرف بازی جديدی را تعيين نمی کرد متناوباسيل می آمد. بعد از آن تابستان گرمی آمد و بازيکنان پيشگام را وادار به دست به عصا بازی کردن می کرد. لباس ها دست و پا گير بودند و برای حفاظت از عوامل محيطی و برای حيا و نزاکت پوشيده می شدند. به خاطر همين فوتبال انگليسی اوليه بسيار کند بود و صحنه مهيجی برای تماشاچيان نبود. عموم تمايل زيادی به بازی نشان نمی داد و بازی بيشتر مورد توجه شرکت کنندگان بود. علی رغم اين، محبوبيت بازی بيشتر شد و در سراسر بريتانيا پراکنده شد. اخيرا عکسهايی از آن دوره گواه وجود کفشهايی زمخت و محکم است .(دنوير 1979).

بازيکن ها چکمه هايی با بندهای دراز می پوشيدند که شبيه چکمه مهندسی بود که با چرم آهنی سخت، سر پنجه های آن تقويت شده بود. در 1880 به کفشها بند اضافه شد که نزديک پا قرار می گرفت که دو تا سه رديف سوراخ منگنه شده بود. اين کار باعث می شد از انگشتان پا در هنگام ضربه محافظت شود. امروزه بازيکن ها از طرفين پا برای ضربه زدن استفاده می کنند و انگشتان برای کنترل توپ و بلند کردن آن به کار می روند. برای افزايش تسلط و چسبندگی به زمين از ميخهای فلزی استفاده می شود که طبق قانون 13 در مسابقات رسمی ممنوع است.اين ميخ ها در سال 1890 جای خود را به توپی هايی با لايه چرمی دادند. ايده آن از چکمه های هاکی آمد. ميخ پرچ ها (در کفشهای استوکی) برای اينکه فشار تنها به نقاط مجزا وارد نشود و پا آزرده نشود به کار می رود. در قسمت عقبی آنها به سمت خارج کف کفش قرار دارند تا از تاب خوردن پا جلوگيری کنند. نوع معمولی آن 6 پرچ دارد. 2 تا نزديک جلوی استخوانهای کف پا و 2 تا در قسمت عقبی پاشنه. تا سال 1900 کفش فوتبال کاملا شناخته شده بود و با کفش های ورزش های ديگر اصلاح نشده بود. کفش شارکيک بوتا از چرم گوساله و فندقی رنگ و سرپنجه منحنی بود و در سال 1901 به قيمت 26/1 دلار به فروش رسيد. برای تکميل حفاظت از پا ساق بندها به قيمت 6/1 دلار تا 11/2 دلار به فروش می رسيد. قيمت جوراب فوتبال 11/1 دلار تا 11/4 بود.

بازيکن های حرفه ای 6/2 دلار در هر بازی دستمزد می گرفتند و بسته به مهارتشان پاداش دريافت می کردند. مبلغ پرداختی بستگی به تعداد جمعيت تماشاچيان داشت اما حتی بهترين بازيکن ها به ندرت بيشتر از 11/2 دلار پاداش می گرفتند. قيمت کفش ها سه برابر شد. همانطور که موريس می گويد "شلوارکهای خمره ای و کفش های سنگين" . مدل لباس ها تا جنگ جهانی دوم به همين شکل بود. اکثر صاحب نظران بر اين عقيده اند که تغييرات در کفش فوتبال بعد از جنگ جهانی رخ داد در آن زمان مسابقات بين المللی افزايش چشمگيری يافت. با توسعه صنعت هوانوردی و حمل و نقل و بهبود وضع مسافرت بازيکن های فوتبال از ارتفاعات سرد اروپا به قسمتهای اروپا ومديترانه و آمريکای جنوبی مسافرت می کردند. آب و هوای گرم به معنای لباس کمتر و کفشهای انعطاف پذيرتر بود. بازی کشورهای آمريکای لاتين سريعتر و برای ورزش دوستان مجال توجه به فوتبال سنتی اروپا را نمی داد. با پخش راديويی و تلويزيونی ورزش تماشاچيان سبک بازی آمريکای لاتين را تحسين می کردند. مهارت آنها مرهون تحول در بازی و طرز لباس پوشيدن بود. چکمه ها مبدل به کفش ورزشی شد و به بازيکن اين امکان را می داد که پرش ها و جهيدن هايی را انجام دهد که تاکنون ديده نشده بود. تمرکز کامل بر روی طراحی کفش فوتبال شوت کردن و کنترل توپ را بر روی زمين هدف قرار داده بود(ليز و نولا 1998). برخی بيان می کنند که برای جلوگيری از صدمات به کار می رفته. مچ چکمه ها کوتاه شد و کفش ورزشی بوجود آمد. روش های جايگزينی بايد برای حفظ ثبات مچ به کار می رفت. بعدا با ظهور سطوح بازی مصنوعی نياز به عاج های بلند کمتر شد. با بسياری از عملکردهای ضعيف و گزارش از صدمات معلوم شد نفوذ عميق عاج در سطح نه برای سطح خوب است و نه فايده ای برای بازيکن دارد. چالش جديد طراحان کفش اين است که کفش به بازيکن تعادل بيشتری بدهد و پاها ثابت بمانند و اين نياز با نياز به انکه بازيکن بتواند از عهده سر خوردن های سخت در زمين بر آيد تلفيق کنند. کفش های ورزشی جديد کف زبر و عاج داری دارند که به علت طراحی کفش فوتبال سنتی است. لفاظی های بازاری باعث تحول در سالهای اخير شده است اما جهت آن تکاملی ثابت در طراحی مواد است و سازندگان در پی بهبود ايمنی و عملکرد وسايل هستند. پيشرفت در سالهای اخير طيف گسترده ای از تغييرات در طراحی از کفش گرفته تا سيستم ها را در بر گرفته است.

فوتبال بانوان، محبوبيت زيادی پيدا کرده ، از همين رو شرکتهايی مانند آديداس، کفش های فوتبال متفاوتی توليد کرده که مناسب شکل و عملکرد پای خانم ها است. برای راحت تر کردن کفش از نيم تخت راحتی استفاده می شود که در آن از پليمرها ويسکوالاستيک به کار رفته است. سبک و فوق العاده ارتجاعی هستندو پوشش مواد سخت دارند و در ميان توده جامد آن گاز و سيالات بکار رفته است. اين توليدات را از صنايع هوا فضا ايده گرفته اند. اين توليدات جايگزين پليراتان بنيادی شدند که خود در اصل در عوض اسفنج لاستيکی طبيعی و چرم بکار می رفت. تغييرات در طراحی کف کفش از نيمه پا بيشتر حمايت می کند که برای انعطاف کفش در حرکت های پر شتاب مورد نياز است. تغييرات در بند و مکانيزم سوراخ ها سطح ضربه را برای پا بهتر می کند که دو فايده دارد،يعنی فشار در نوک پا پخش می شود و سطح راحت به بازيکن کمک می کند تا راحت تر توپ را کنترل کند. تثبيت سوراخ کناری نيز در نوآوری های طراحی در نظر گرفته می شود. با آستين هايی در قسمت مچ چکمه بست های بهتری بکار رفت. در جدول ذيل تاريخچه سنگ آسيا آمده است.

خلاصه ای از تکامل تاريخی

1830: فوتبال در همه مدارس عمومی انگليسی بازی می شد. چکمه ها را کفاش های محلی مناسب پای بازيکن می ساختند. کفش تا بالای مچ می آمد تا ازآن محافظت کند. اشکال اوليه بازی که تعريف شده بود و تماسهای فيزيکی خشن مانند تکل های خشن تشويق می شد. چکمه محکم با بند بسته می شد و نوارهايی دور مچ بسته می شد. برای افزايش اصطکاک با زمين چکمه ها عاج داشتند(معمولا بهنسبت 4 به 2).

1896: حال، ديگر قوانين فدراسيون شکل گرفته بود و بازی فوتبال که زمانی برای طبقات اشراف بود حال دل مشغولی طبقه کار گر شده بود، جهانی نگرهای انگليسی چکمه های ورزشی مشابه مورد فوق را می پوشيدند.

1909: همانطور که بازی انگليسی محبوبيت می يابد و در سراسر دنيا اشاعه می يابد. پذيرش لباس تيم بخشی از بازی سازمان يافته شد. برای تطابق با شرايط آب و هوايی به هر حال کمی اصلاح لازم داشت. قانون 13 عاج های آهنی خطرناک را ممنوع و به جای آن توپی های چرم بکار ببرند.

1912: بازيکن ها می توانستند از عاج های پيچی استفاده کنند که از نوآوری های ادی دسلر(شريک آديداس) بود. اين امر به آنها اجازه می داد که عاج های مناسب شرايط جوی را انتخاب کنند. در حالی که ترتيب الگوهای عاج ها متنوع هستند. اکثر حرفه ای ها نسبت 3 به 4 و 2 به 4 را ترجيح می دهند.

1937: سبک های انگليسی و قاره ای فوتبال به حدی پيشرفت کرد که کيفيت های متمايزی داشتند و هواداران مشتاق بودند با بازی خانگی شان تلفيق شود. مسافرت راحت برای رقابت ها بيشتر شد تا به مسا بقات بين المللی ملحق شوند. که به اين معناست که جمعيت با حرکات ورزشی بيشتر مثل ضربه بالای سر سرگرم شوند. بازيکن برای تقليد از اين حرکات مشتاق بود و کنترل توپ مورد توجه قرار گرفت. چکمه های تنگ پوشيده می شوند تا کنترل توپ بيشتر حس شود.

1954: اگرچه هنوز هم چکمه های فوتبال تا بالای مچ بودند و محکم بسته می شدند ولی فهميدند که الگوی عاج ها می تواند باعث آسيب شود. در سال 1951 مقررات جديد تقويت شد. ارتفاع عاج کم شد. به تدريج مواد مصنوعی جايگزين چرم های طبيعی و عاج شد. در سال 1954 برنده جام جهانی فيفا در سوئيسآلمانغربی بود و از کفش های فوتبال آديداس جديد با عاج های پيچی استفاده کردند. تا سال 1958در جام جهانی درسوئد اکثر بازيکن ها از کفش های آديداس استفاده می کردند.

1966: حال ديگر بازيکن ها کفش فوتبال کوتاه را به چکمه ی سنتی ترجيح می دادند. چکمه ها نسبتا سبکتر بودند و مزايائی برای بازيکن ها داشت ولی به علت تماسهای فيزيکی کمتر و تدوين قوانين برای حفاظت در برابر خشونت دليل اصلی اين تغيير بود. توپهای پيشرفته به اين معنا بود که بازيكنها نياز به آزادی بيشتری برای مهار توپهای سريعتر داشتند. تلفيق مواد مصنوعی مدت و استحکام بيشتری به بازی های سرعتی می داد. قابليت ارتجاعی از مچ خارجی حمايت می کرد. که هدف چکمه های بلند تر بود.75% با بازيکن ها در جام جهانی 1966 در انگلستان کفش آديداس می پوشيدند.

1970: جوايزپرزرق و براق تر کوششها را معطوف به بالا بردن عملکردها می کرد. سازندگان کفش تحقبقات ببشتری کردند و از فن آوری های نوين و مواد بهره بردند تا به سود دهی برسند. حمابت و پشتيبانی از باشگاهها و بازيکن ها در اين زمان باب شد. توجه ها بيشتر به کفش های مد روز جذاب بود اغلب تازگی داشتند که به ظاهر خطر آسيب ديدگی بازيکن ها را ناديده می گرفتند.

1988: سيستم کفش های عاج دار جديد فشار را در کفش پخش می کرد. با بکار گيری مواد پليمری جديد کفش ها مستحکم تر و سبک تر شدند. سطح رويه کفش جديد به مهار توپ کمک می کند. همه اينها کفش فوتبال پيشرفته را بوجود می آورند. بسياری از بازيکن های حرفه ای هنوز هم کفش با ترتيب عاجی سنتی که زياد هم محافظ پای آنها نيست را به چکمه های گذشته ترجيح می دهند. بازيکن های حرفه ای سبب بروز تغييرات در طراحی کفش نبودند بلکه ظاهرا به خاطر پاسخ به والدينی است که خواهان آسيب کمتر در بازی های امروزی هستند طراحی شدند.

:: برچسب‌ها: کفش فوتبال ,
:: بازدید از این مطلب : 999

امتیاز مطلب : 9

تعداد امتیازدهندگان : 3

مجموع امتیاز : 3